SÖZÜN ÖZÜNE İNDİM ...

SÖYLEYECEK ÇOK SÖZÜM VARDI

SANA VE YAŞAMA DAİR,

SÖYLEYEMEDİM!

LAL OLDU DİLLERİM.

SUSTUM!

ÖYLECE KALDIM!

AMA BEN SUSMAYI HİÇ SEVMEZDİM!

APIŞTIM , ÖYLECE KALA KALDIM,

ÖLE YAZMAK İSTEDİM AMA YAŞAMA AĞIR BASTIM.

SÖYLEMLERİMİ YİNE KENDİME SAKLADIM.

HEM SONRA KONUŞMAYI DENEDİKÇE YAZMAYA MERAK SALDIM.

YAZMAK İSTİYORUM KENDİMCE,

ANLATMAYI BİRDE SESSİZCE,

KELİMELER İÇİMDEN SÜZÜLEREK,

SUKÜNETİ HAYALİME DOĞRU YOLCULUĞA ÇIKARKEN,

YİNE SUSAYAZDIM,

MÜHÜRLENDİ DUDAKLARIM!

ANLATAMADIKLARIMA YANDIM.

VE SONRA

SÖYLEMLERİMİ HİÇ DÖNMEMEK ÜZERE !

SÖZÜMÜN ÖZÜ'NE GİZLEDİM,

VE

ANCAK GİZLENDİĞİ YERDE ÖZÜNE İNEBİLDİM...